ΕΝΔΟΝΥΧΙΤΙΔΑ
Η λαμινίτιδα είναι μια επώδυνη ασθένεια των ποδών των αλόγων, η οποία είναι αποτέλεσμα φλεγμονής στους ευαίσθητους υμένες της τρίτης φάλαγγας. Σε σοβαρές περιπτώσεις το άλογο ιδρώνει, τρέμει και γενικά νιώθει έντονη ενόχληση. Συνήθως προσβάλλει τα μπροστινά πόδια, ενώ άλλες φορές και τα τέσσερα, οπότε το άλογο προσπαθεί να ανακουφιστεί από τον πόνο γέρνοντας προς τα πίσω και μετατοπίζοντας το βάρος του στα πίσω πόδια. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις, το άλογο μπορεί απλώς να αλλάζει το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο.
Η λαμινίτιδα ή ενδονυχίτιδα μπορεί να προκληθεί από οποιαδήποτε ασθένεια καταλήγει σε τοξαιμία. Η κατακράτηση υμένων μετά τον τοκετό στις φοράδες είναι συχνή αιτία, όπως ακριβώς και η υπερβολική κατανάλωση τροφής, αλλά και το υπερβολικό τίναγμα. Το κύριο πρόβλημα της ασθένειας αυτής είναι η περιστροφή του οστού της τρίτης φάλαγγας, που προκαλείται από αλλαγές στη δομή του ποδιού. Η άκρη του οστού του πεντάλ που έχει περιστραφεί πιέζει το πέλμα, το οποίο με τη σειρά του χάνει το φυσικό του σχήμα.
Στην αρχή της θεραπείας της λαμινίτιδας, προέχει η εντερική αποκατάσταση, διότι οι ενδοτοξίνες της εντερικής περιοχής εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω βλάβης της εντερικού βλεννογόνου. Η αποτελεσματική πρόληψη και εστίαση της θεραπείας για την λαμινίτιδα πρέπει επομένως να ξεκινήσει στον εντερικό χώρο, όπου βρίσκεται το 80% των ανοσοκυττάρων. Η βέλτιστη λειτουργία του εντέρου και του πεπτικού συστήματος είναι η καλύτερη προστασία από τη λαμινίτιδα!
Η θεραπεία επικεντρώνεται επίσης στην αποτοξίνωση και την αποβολή, έτσι ώστε οι τοξίνες να μπορούν να διαλυθούν. Επιπλέον, ο ολιστικός θεραπευτής των ζώων εστιάζει την θεραπεία του στην κυκλοφορία του αίματος, στην υποστήριξη του συνολικού μεταβολισμού, στο καρδιαγγειακό σύστημα, καθώς και στην αραίωση του αίματος και στην υποστήριξη της λειτουργικότητας ολόκληρου του μυοσκελετικού συστήματος. Ιδανικός τρόπος είναι η ιρουδοθεραπεία ή βδελλοθεραπεία.
Η θεραπεία με βδέλλα ανατρέχει σε 3,000 χρόνια ιστορίας. Οι βδέλλες είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί στην Ανατολή, αλλά και στην Ελλάδα από το 200 π.Χ. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, αυτή η θεραπευτική μέθοδος ξεχάστηκε, κυρίως λόγω της μεγάλης κατανάλωσης του πληθυσμού των βρύων κι έτσι απειλήθηκε με εξαφάνιση. Με τον αποδεκατισμό της βδέλλας, η δημοτικότητα της θεραπείας μειώθηκε δραματικά.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η βδελλοθεραπεία έχει αποκτήσει και πάλι δημοτικότητα και έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος της κτηνιατρικής. Όταν δαγκώνει η βδέλλα, ένα “δραστικό συστατικό κοκτέιλ” με βασικά πρωτεϊνικά ένζυμα, όπως η ιρουδίνη, εγχέεται στον οργανισμό του αλόγου, το οποίο έχει αντιπηκτικά, αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά αποτελέσματα.
Η φλεγμονή επηρεάζεται θετικά, η κυκλοφορία του αίματος προωθείται και ο πόνος μετριάζεται. Οι βδέλλες παραμένουν απορροφώντας το άλογο για περίπου 15 λεπτά – 60 λεπτά και στη συνέχεια πέφτουν μόνες τους.
Η αιμορραγία, μετά το δάγκωμα της βδέλλας, απομακρύνει τα “απόβλητα” και τους “ρύπους”. Σε αντίθεση με φαρμακευτικές θεραπείες, η ιρουδοθεραπεία έχει το πλεονέκτημα ότι δεν υπάρχει άγχος στα εσωτερικά όργανα ντου ζώου (π.χ καρδιά, ήπαρ ή νεφρά) και έχει άμεσα αποτελέσματα.
Είναι συναρπαστικό πόσο καταπληκτικά αποτελέσματα επιτυγχάνουν αυτοί οι αιμοδιψείς θεραπευτές!