Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ιστορία της Ιρουδοθεραπείας που πάει πολύ πίσω στην αρχαιότητα, τη μεσαιωνική ιστορία και τις πρώτες σύγχρονες εποχές. Γι αυτό η περιγραφή της είναι μια λίστα των κοινά διαθέσιμων πληροφοριών που έχουν αποκτηθεί από διασωσμένες και δημοσιευμένες έρευνες και πηγές. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η Ιρουδοθεραπεία υπάρχει από τον καιρό που εμφανίστηκε η βδέλλα στον πλανήτη. Η χρήση της ιατρικής βδέλλας ήταν δημοφιλής στην αρχαιότητα, αυτό αποδεικνύεται από αρχαιολογικά ευρήματα, χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του Χριστού. Οι αρχαιότερες περιγραφές αφαιμάξεων βρίσκονται σε αρχαία κείμενα της ινδικής Αγιουρβέδα, όπου αναφέρονται λεπτομερώς συστηματικά επιστημονικοί τρόποι αφαιμάξεως. Η αφαίμαξη είναι μία από τις αρχαιότερες ιατρικές πρακτικές, που εφαρμοζόταν στην αρχαία Μεσοποταμία, στην αρχαία Αίγυπτο και στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ιπποκράτης αναφέρει την εφαρμογή της κατά τον 5ο αιώνα π.χ., παρότι ο ίδιος γενικώς προτιμούσε θεραπείες βασιζόμενες στη διατροφή. Καθώς πιστοί στην Ιρουδοθεραπεία και τα οφέλη της ήταν ο Ερασίστρατος, ο Ηρόφιλος , ο Διογένης, ο Λαέρτιος , ο Γαληνός, ο Αρχάγαθος. Σε στήλες που βρίσκονται στο Μουσείο της Επιδαύρου, αναφέρονται 43 ιάματα (θεραπευτικά), μεταξύ των οποί­ων και ίαμα κατά της κατάποσης βδελλών. Βδελλοκομία: Λόγω της εξαφάνισης βδελλών από πολλά φυσικά τέλματα (λιμνάζοντα νερά), άρχισαν να καλλιεργούνται οι βδέλλες σε τεχνητά καλλιεργητήρια. Η χρήση βδελλών για αφαιμάξεις, μειώθηκε σημαντικά κατά τα τελευταία χρόνια (Εφημερίδες αναφέρουν το 1930). Να σημειωθεί επίσης ότι: Αφαιμάξεις γίνονταν και στα κουρεία και στα κομμωτήρια.

Η Ιρουδοθεραπεία είναι μία από τις αρχαιότερες ιατρικές μεθόδους. Οι μεγάλοι γιατροί της αρχαιότητας Ιπποκράτης και Αβικέννας θεωρούσαν την θεραπεία με βδέλλες ως σημαντικότατο μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας. Ευρεία διάδοση αυτή η μέθοδος θεραπείας απέκτησε στην περίοδο του 17ου - 19ου αιώνα, μάλιστα ο κύριος προμηθευτής θεραπευτικών βδελλών για τους ευρωπαίους γιατρούς ήταν η Ρωσία. Στα μέσα του 20ου αιώνα, λόγω της ορμητικής ανάπτυξης της φαρμακολογίας αυτή η μέθοδος έμεινε στο περιθώριο. Όμως στις μέρες μας το ενδιαφέρον για την βδελλοθεραπεία επιστρέφει. Οι έρευνες των τελευταίων ετών αποκάλυψαν τις σπάνιες ιδιότητες που κρύβονται στις θεραπευτικές βδέλλες, για τις οποίες κανείς δεν ήξερε τίποτα. Στη Μόσχα ιδρύθηκε κλινική βδελλοθεραπείας. Η θεραπεία με βδέλλες συστήνεται για όλες τις αρρώστιες που σχετίζονται με την παραβίαση της μικρής κυκλοφορίας του αίματος. Επίσης είναι αποτελεσματική για τις περιπτώσεις φλογώσεων στα νεφρά, στο ήπαρ, τη χοληδόχο κύστη, τη μήτρα και τις ωοθήκες. Επίσης χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των οφθαλμικών παθήσεων.

Η θεραπεία με ιατρικές βδέλλες ή αλλιώς Ιρουδοθεραπεία με επίσημη ονομασία Hirudo Medicinails είναι μία πανάρχαια θεραπευτική μέθοδος. Χρησιμοποιούταν ευρέως από τους Αρχαίους Αιγύπτιους(Φαραώ) ως τη Βίβλο και το Κοράνι. Μέχρι τον προηγούμενο αιώνα ήταν εξαιρετικά διαδομένη παγκοσμίως. Στις μέρες παρατηρείται παγκόσμια άνοδος στο ενδιαφέρον για την Ιρουδοθεραπεία. Η Ιρουδοθεραπεία ενδείκνυται σε πολλών ειδών παθήσεων και ασθενειών καθώς μπορεί να αποτρέψει την χειρουργική παρέμβαση. Η Ιρουδοθεραπεία μπορεί να είναι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος-υποστηρικτής σχετικά με γυναικολογικές, ουρολογικές, καρδιολογικές, καλλυντικές θεραπείες κλπ.

Τρία μόνο είδη βδέλλας είναι κατάλληλα. Υπάρχουν πάνω από 600 είδη Βδέλλας στον κόσμο, αλλά μόνο τρία από αυτά είναι κατάλληλα για θεραπεία και είναι όλα υποείδη της ιατρικής Βδέλλας. Σήμερα η Βδέλλα είναι ένα απειλούμενο είδος τον πλανήτη και γι’ αυτό περιλαμβάνεται στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών.

Η λέξη βδέλλα προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα ‘βδελύσσομαι’ που σημαίνει απεχθάνομαι. Αν έχετε δυσάρεστα συναισθήματα επειδή η βδέλλα φαίνεται σαν ένα γλιστερό ζώο, θα πρέπει να καταλάβετε ότι η βδέλλα δεν παράγει συνέχεια βλέννα. Την παράγει μόνο κατά τη διαδικασία της πέψης. Αν βάλετε την ιατρική βδέλλα σε καθαρό νερό πριν τη χρησιμοποιήσετε και την ξεπλύνετε, δεν θα υπάρξουν ίχνη βλέννας. Η βδέλλα είναι ζώο του νερού, και θα είναι υγρή αλλά χωρίς βλέννα. Οι άνθρωποι που αρχίζουν να ενδιαφέρονται για την Iρουδοθεραπεία έχουν πολύ μικρή εμπειρία και συχνά είναι γεμάτοι προκατάληψη. Δεν θέλουν να πιάσουν την ιατρική βδέλλα με τα χέρια τους, γιατί φοβούνται ότι θα τους δαγκώσει. Δεν γνωρίζουν πως θα αντιδράσει σε αυτούς. Από την εμπειρία μου μπορώ να πω ότι ο φόβος, η απέχθεια, και τα αρνητικά συναισθήματα προς το ζωάκι εξαφανίζονται κατά την διάρκεια του πρώτου λεπτού της συνεδρίας, στις περίπου των 99% των περιπτώσεων. Σπανιότερα αν ο ασθενής είναι πολύ επιφυλακτικός, μπορεί να εξοικειωθεί φορώντας ένα απλό χειρουργικό γάντι. Η βδέλλα δεν μπορεί να δαγκώσει μέσα από τα γάντια, και δεν έχει λόγο γιατί δεν νοιώθει δέρμα, ζεστασιά και αίμα. Με τα γάντια έχουμε αρκετό χρόνο για τα βήματα που χρειαζόμαστε για την εφαρμογή. Έτσι, αποκλείεται η φυσική επαφή. Η οικειότητα χτίζεται μέσα σε λίγα λεπτά. Μετά από μερικές συνεδρίες οι άνθρωποι θέλουν να τις πάρουν στα χέρια τους και νοιώθουν πιο άνετα με αυτές. . Αρχίζουν να τους μιλούν, να τους δίνουν διάφορα ονόματα. Κατά την διάρκεια της συνεδρίας ο έμπειρος Ιρουδοθεραπευτής θα σας εξηγήσει πώς να τις φροντίσετε, πώς να προετοιμάσετε ένα σημείο για να τις εφαρμόσετε, πώς να φροντίσετε την πληγή μετά την εφαρμογή ... Αλλά πρώτα από όλα θα περιγράψει τη συμπεριφορά των βδελλών και τι θα πρέπει να παρατηρήσετε, και πάνω από όλα, θα σας πείσει πως δεν θα πρέπει να φοβάστε τις βδέλλες.

Αφού προετοιμαστεί το μέρος που θα εφαρμόσει ο ασθενής τις βδέλλες, θα πρέπει o έμπειρος βδελλοθεραπευτής να σιγουρευτεί ότι η χρήση των ιατρικών βδελλών είναι κατάλληλη για τον συγκεκριμένο ασθενή και τις εξατομικευμένες ανάγκες του και κυρίως ότι κατέχει απόλυτα τις αρχές της παροχής πρώτων βοηθειών. Μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσω. Η βδέλλα δαγκώνει το δέρμα του ανθρώπου σε ειδικά σημεία. Αυτά τα σημεία μπορεί να είναι τα εξής, πάνω από κεντρικές αορτές, φλεβικό σύστημα, μεσημβρινούς χάρτες και σε τοπικά οιδήματα. Επίσης μπορούμε να τη τοποθετήσουμε σε σημεία χρόνιων πόνων και περιτονιών συνδέσμων (trigger points). Δρα ως ζωντανή σύριγγα, εισάγοντας στο αίμα του αρρώστου ειδικές βιολογικά δραστήριες ουσίες, που βοηθούν στην καταπολέμηση των φλογώσεων, στην επανόρθωση των υγιών ιστών, στην βελτίωση της πρόσβασης του οξυγόνου στα προσβλημένα μέρη και στην επιτάχυνση της κυκλοφορίας του αίματος. Όταν εφαρμόζουμε ιατρικές βδέλλες, είναι σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψη μας σημαντικές παραμέτρους, το μέγεθος της βδέλλας και την καταλληλότητά της για τον επιδιωκόμενο θεραπευτικό σκοπό. Οι ιατρικές βδέλλες μπορούν να εφαρμοστούν σε μια ποικιλία μεγεθών: υπάρχουν ιατρικές βδέλλες για καλλωπισμό που είναι πολύ μικρές, σαν ζωντανές χορδές. Υπάρχουν ακόμη βδέλλες μεσαίου και μεγάλου μεγέθους. Οι καλλωπιστικές είναι δύσκολο να βρεθούν, γιατί απαιτούν ιδιότυπη φροντίδα και έχουν μικρά ποσοστά βιωσιμότητας. Ένας έμπειρος πρακτικός Ιρουδοθεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιήσει βδέλλες κάθε μεγέθους σε κάθε σημείο του σώματος του ασθενούς. Σε περίπτωση που οι βδέλλες χρησιμοποιούνται από ανθρώπους με μικρή εμπειρία, είναι ασφαλέστερο να χρησιμοποιηθούν σε κεντρικά σημεία του σώματος, όπως ο ομφαλός, ο λαιμός, ο προστάτης και ο κόκκυγας. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη ακτίνα σημείων που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ιατρικές βδέλλες. Στη συνέχεια θα επικεντρωθούμε κυρίως στην επιλογή και την προετοιμασία του σημείου εφαρμογής.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η αιμορραγία διαρκεί από 24 μέχρι 48 ώρες. Η ποσότητα των υγρών που αποβάλλει ο ασθενής μπορεί να φτάσει τα ένα με δύο κιλά. Καλό είναι να έχετε προμηθευτεί από το φαρμακείο αδιάβροχα επιθέματα και γάζες. Διαφορετικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σερβιέτες, ή ακόμα πετσέτες μπάνιου, για την απορρόφηση των υγρών. Καλό είναι για 24 ώρες να βρίσκεστε στο χώρο σας για να μπορέσετε να διαχειριστείτε πιο άνετα τη λεμφορραγία. Αν πρόκειται να κοιμηθείτε βάζετε πετσέτες ή εφιδρωτικό σεντόνι για να μην διαχυθούν τα υγρά στο στρώμα. Θεμιτό θα ήταν να μην χρησιμοποιήσετε μέσα μεταφοράς αλλά ούτε να οδηγήσετε ο ίδιος. Πιθανές επιπλοκές: εμετός, διάρροια, πυρετός, κνησμός (φαγούρα) ή σκοτοδίνη. Όμως είναι όλα απολύτως φυσιολογικά. Σε καμία περίπτωση δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, καθώς η αιμορραγία – λεμφορραγία ενδέχεται να σας φανεί υπερβολική, ιδίως κατά την πρώτη συνεδρία όμως ήδη από την επόμενη μέρα θα νιώθετε καλύτερα όλο σας το σώμα. Λίγη προσοχή με το πως αλλάζετε τις γάζες διότι είναι πιθανό να ανοίξετε ξανά την πληγή. Σημείωση: Η λέμφος περιέχει κατά το 1/5 αίμα. Λόγω αυτού μια μικρή ποσότητα ερυθρών αιμοσφαιρίων ξεγλιστρά από την πληγή και τα υγρά έχουν το χρώμα του αίματος αλλά φαίνεται πιο αραιό λόγο της αντιπηξίας από το ένζυμο του σάλιου της βδέλλας. Επομένως, τα υγρά έχουν το χρώμα του αίματος αλλά κατά βάση πρόκειται για λεμφικό υγρό. Από προσωπική εμπειρία, έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους που λίγες ώρες μετά την θεραπεία επισκέφθηκαν το νοσοκομείο επειδή τρομοκρατήθηκαν από την αιμορραγία – λεμφορραγία που τους φάνηκε υπερβολική. Επισημαίνω πως αυτή είναι η θεραπεία και έτσι ακριβώς λειτουργεί.

Το σημείο εφαρμογής των ιατρικών βδελλών πρέπει να είναι καθαρό, χωρίς αρώματα, δεν πρέπει να απολυμανθεί ή να πλυθεί με κανένα σαπούνι, σαμπουάν, ή αφροντούς την ημέρα της εφαρμογής. Το σκέτο νερό αρκεί. Αν η επιφάνεια είναι τριχωτή αφαιρούνται οι τρίχες με ξυράφι. Μερικές φορές συμβαίνει το σημείο εφαρμογής να είναι ψυχρότερο και οι βδέλλες δεν αρέσκονται να κολλούν σε τέτοια σημεία. Κάποια μέρη συχνά έχουν λιγότερη τροφοδοσία αίματος ή περιέχουν ένα παχύ στρώμα λίπους. Είναι καλό να βάλετε μια ιατρική βδέλλα στην περιοχή χωρίς επιπρόσθετη προετοιμασία αλλά αν μια βδέλλα δεν θέλει να ρουφήξει, μπορείτε να τρίψετε το δέρμα με ζεστό νερό, ή να του κάνετε μάλαξη, για να ζεσταθεί. Το καυτό νερό βοηθά στο 70% των περιπτώσεων. Όταν μια ιατρική βδέλλα νοιώσει ζέστη, κολλάει αμέσως και ανταποκρίνεται θαυμάσια στο στόχο μας. Ωστόσο, αν και αυτή η μέθοδος αποδειχθεί αναποτελεσματική, προσθέστε λίγη ζάχαρη στο καυτό νερό. Η τεχνική αυτή αυξάνει τις πιθανότητες να δαγκώσει, γιατί η γλυκιά γεύση της ζάχαρης την ελκύει .

Με τά από τις πρώτες κούρες θεραπείας μειώνεται σημαντικά ο όγκος του σώματος και μειώνεται το βάρος λόγο του ένζυμου του σάλιου της βδέλλας που συμβάλει στην διάλυση του λίπους. Το πρωτόκολλο συστήνει για το πρώτο μήνα θεραπείες ανά δύο ημέρες και τον δεύτερο μήνα ανά τρείς ημέρες. Ανάλογα με την πολυπλοκότητα της διαδικασίας οι βδέλλες τοποθετούνται στο σώμα για διάστημα 20 έως 40 λεπτών. Σε ορισμένες περιπτώσεις επειδή ο ασθενής αδύνατη να πραγματοποίηση όλες τις θεραπείες, προτείνω τουλάχιστον 12 με 18 κούρες σε ένα σύντομο σχετικά διάστημα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η πρώτη μέθοδος: Αφήνετε τη βδέλλα μέχρι να πέσει. Χρησιμοποιούμε αυτή τη μέθοδο πιο συχνά, επειδή η βδέλλα διεγείρει την περιοχή στο μέγιστο βαθμό. Αυτή ρουφάει αίμα στο χρόνο της και παράγει ταυτόχρονα σάλιο με βιολογικό υλικό που έχει θεραπευτική επίδραση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια των διάφορων σταδίων απορρόφησης μια βδέλλα παράγει σάλιο διαφορετικής χημικής σύστασης. Στην αρχή δίνει ουσίες αντιπηκτικές, που βοηθούν το αίμα να αραιώσει και με αυτό τον τρόπο μειώνει τον πόνο. Και στο τέλος παράγει ουσίες που επουλώνουν την πληγή, τη θεραπεύουν και αποτρέπουν τη μόλυνση. Η διακοπή αυτής της φυσικής αιμορραγίας επηρεάζει επίσης τη θεραπευτική διαδικασία. Δεύτερη μέθοδος: Αφήστε τη βδέλλα μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, συνήθως 20 ως 30 λεπτά μετά το τσίμπημα. Σε μερικές περιπτώσεις μπορείτε να αφαιρέσετε μια βδέλλα νωρίτερα, ή μετά από 20 έως 40 λεπτά, όταν η βδέλλα είναι στο πιο ενεργητικό στάδιο. Οι ερευνητές έχουν οριοθετήσει τη διάρκεια της ενεργητικής φάσης του δαγκώματος στα 30 περίπου λεπτά. Αυτή η μέθοδος απευθύνεται σε εκείνους τους ασθενείς που δεν έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο ή εκείνους που επέλεξαν πολλές θεραπευτικές επαναλήψεις σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Αν δεν αφήσετε τη βδέλλα να πιει μέχρι να κορεστεί και την αφαιρέσετε πρόωρα, μειώνεται ο χρόνος επεξεργασίας του αίματος και, συνεπώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη βδέλλα εκ νέου πιο σύντομα. Τρίτη μέθοδος: Σ΄ αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιούμε βδέλλες για μικρό χρονικό διάστημα, συγκεκριμένα 3 έως 4 λεπτά. Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται στη ρεφλεξοθεραπεία, καθώς το κύριο σημείο ενδιαφέροντος βρίσκεται στην πίεση των αντανακλαστικών σημείων. Κατά την εφαρμογή, πιέζετε τη βδέλλα με ένα τέτοιο τρόπο, ώστε να πληγωθεί η περιοχή, στην οποία βρίσκεται κάποιο αντανακλαστικό σημείο. Αυτό αρχίζει και διεγείρει αυτο-θεραπευτικούς μηχανισμούς. Η κλασσική αντίδραση ενός σώματος μετά από κάθε τραυματισμό είναι η άμεση φυσική αποκατάσταση της θεραπείας των τραυματισμένων σημείων και στην περίπτωση της πρόκλησης κάκωσης στα αντανακλαστικά σημεία, μαζί με τη θεραπεία της περιοχής αρχίζει η θεραπεία με την ευρύτερη περιοχή, με την οποία συνδέονται.

Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που δέχεται ένας βδελλοθεραπευτής από τον ασθενή του είναι αν η θεραπεία είναι επώδυνη. Η απάντηση είναι, σίγουρα δεν είναι επώδυνη, όχι όμως και αναίμακτη. Οποιοσδήποτε δεν έχει προσωπική εμπειρία νιώθει έναν εύλογο φόβο και αβεβαιότητα και όπως σε κάθε θεραπευτική μέθοδο είναι σημαντικό να ξέρει τι να περιμένει. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η αντίληψη του πόνου σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική. Από την εμπειρία μου μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται ελαφρύ τσίμπημα, ενώ άλλοι δεν νιώθουν την παραμικρή ενόχληση. Ο βαθμός ανεκτικότητας απέναντι στη θεραπεία μπορεί να διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ενδέχεται και να επηρεάζεται από επικαιρικούς παράγοντες, όπως η ψυχολογική διάθεση σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Ωστόσο, ο φόβος δεν πρέπει να αποθαρρύνει και να αποτρέπει τη θεραπεία, αλλά να προτρέπει σε σφαιρική ενημέρωση και εξοικείωση. Πολλές φορές το τσίμπημα ενός κουνουπιού είναι ενοχλητικότερο. Ένας ειδικός στην Ιρουδοθεραπεία έχει την υποχρέωση να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια και ακρίβεια την τεχνική διαδικασία και να περιγράψει όσο επακριβώς είναι δυνατόν, τι είδους πόνο και τι διαφορετικές αισθητηριακές αντιδράσεις μπορεί να αναμένονται. Επίσης, ένας/μια ασθενής έχει την υποχρέωση να πληροφορήσει τον ειδικό πώς αισθάνεται τον πόνο στα διαφορετικά σημεία του σώματος, πώς αντιδρά σε τυχόν πιθανό και επώδυνο ερεθισμό και πώς συμπεριφέρεται σε ανάλογες καταστάσεις, ώστε να καθοδηγήσει τον ειδικό στην εξατομικευμένη θεραπεία. Ο ειδικός είναι απαραίτητο να γνωρίζει πώς αντιλαμβάνεται ο ασθενής τον πόνο στα διαφορετικά σημεία του σώματος του και πού το δάγκωμα προξενεί έναν πιο έντονο πόνο. Έτσι, επιλέγεται το καταλληλότερο σημείο για τη θεραπεία σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Ένας έμπειρος ειδικός γνωρίζει πώς να περιγράψει τα σημεία που προκαλούν μεγαλύτερη ενόχληση, και γνωρίζει πώς να προετοιμάσει τον ασθενή για όλες τις πιθανές περιπτώσεις. Για κάθε περίπτωση υπάρχουν δοκιμασμένες και ασφαλείς λύσεις. Μια λύση είναι να εφαρμόσουμε βδέλλα στο πρόβλημα του πόνου. Μια άλλη εφαρμογή είναι η χρήση καλλυντικών βδελλών. Μπροστά στη πιθανότητα παρουσίας μεγάλου φόβου, μια θα ήταν αρκετή, γιατί, αν η εφαρμογή αποδειχθεί άβολη για τον/την ασθενή, η βδέλλα μπορεί να αφαιρεθεί γρήγορα. Η βδέλλα εφαρμόζεται σε μια λιγότερο ευαίσθητη περιοχή. Ο αφαλός είναι ένα καλό σημείο δοκιμής. Εφαρμόστε μια μικρή ιατρική βδέλλα στον ομφαλό και παρατηρείστε την κατάσταση και την αντίδραση του σώματος ή την πιθανότητα αλλεργικών αντιδράσεων και επίσης την αντίδραση στον πόνο. Αν όλα πάνε καλά, μπορείτε να εφαρμόσετε βδέλλες μεσαίου – μεγάλου μεγέθους που δαγκώνουν το δέρμα πιο βαθιά και ο πόνος μπορεί να φαίνεται πιο έντονος. Δεν θα έπρεπε να φοβάται κανείς, γιατί συνήθως μια σύντομη αίσθηση πόνου μπορεί να τη διαδεχτεί ένα ευχάριστο συναίσθημα, ή τουλάχιστον ένα ουδέτερο. Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή πληγή και μια αίσθηση τσιμπήματος σ αν του κουνουπιού. Ο πόνος κατά κανόνα δεν διαρκεί πολύ. Σαν καλός γιατρός, η βδέλλα χρησιμοποιεί αμέσως φυσικό αναισθητικό που είναι ένα ιδιαίτερο μυστικό της, για να εξαφανίζει τον πόνο και μπορεί να επιδρά για πολύ χρόνο στο σημείο του τσιμπήματος (μέχρι και 24 ώρες). Η πεπτική οδός της βδέλλας επεξεργάζεται το ανθρώπινο αίμα και ταυτόχρονα παράγει φαρμακευτικές ουσίες που διοχετεύονται στο ανθρώπινο κυκλοφορικό σύστημα. Το θαυμαστό αυτό ζώο προσδιορίζει το ίδιο τα σημεία, στα οποία θα κολλήσει, όπως του δίδαξε η φύση. Είναι κατά κάποιο τρόπο φυσικός αντανακλαστικός θεραπευτής. Όσο επαρκώς καταρτισμένος κι αν είναι ο γιατρός, όση επιστημονική εμπειρία κι αν έχει αποκτήσει και όσο καλό χάρτη αντανακλαστικών ζωνών κι αν διαθέτει, μπορεί να σφάλει κατά την επιλογή των σημείων. Για τις βδέλλες αυτό το ενδεχόμενο δεν υφίσταται. Το φυσικό τους ένστικτο είναι γι’ αυτές ένα τέλειο βιολογικό όπλο και για τον άνθρωπο ένας αλάνθαστος οδηγός.

Μια ακόμη συνηθισμένη απορία, που εκφράζουν οι ενδιαφερόμενοι για τη βδελλοθεραπεία είναι η σχέση της με την αιμοδοσία. Συχνά με ρωτούν οι αιμοδότες αν η βδελλοθεραπεία είναι κατάλληλη γι’ αυτούς. Η καταλληλότητα της μεθόδου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, την ηλικία, το φύλο, το σωματικό βάρος και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ενδιαφερόμενου. Η αιμοδοσία είναι μια τεχνητή μέθοδος αφαίμαξης και για αυτό δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο για τον κάθε ασθενή, αλλά ένα γενικό πλάνο που κρίνει η σύγχρονη ιατρική και μας εφοδιάζει μ’ αυτό. Το αίμα που αφαιρείται από την αιμοδοσία είναι ωφέλιμο αίμα το οποίο αναπληρώνεται από τον οργανισμό σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα. Το υπάρχον αίμα δεν επηρεάζεται άμεσα από την αιμοδοσία καθώς δεν εισχωρεί καμία ουσία μέσα στο κυκλοφορικό, ούτε φιλτράρεται (καθαρίζεται), ούτε ανανεώνεται. Απλώς μια νέα ποσότητα αίματος γεννιέται μες στο ίδιο αίμα. Είναι -θα λέγαμε- σαν να πετάς έναν κουβά καθαρού νερού σε έναν βρώμικο βάλτο και να περιμένεις ότι η ποιότητα του νερού θα βελτιωθεί. Αντίθετα, με την βδελλοθεραπεία, που είναι εντέλει μια φυσική μέθοδος αφαίμαξης, το κυκλοφορικό επηρεάζεται εκατό τοις εκατό όπως και το λεμφικό σύστημα και τα υπόλοιπα υγρά του σώματος, καθώς αποβάλλονται νεκρά κύτταρα, τοξίνες και ένα μικρό ποσοστό περίπου 20% μη ωφέλιμου αίματος. Η βδέλλα γνωρίζει ακριβώς πόσο αίμα πρέπει να αποσπάσει.

Ενώ σε κάθε ιατρική πρακτική η αποστείρωση εργαλείων και υλικών είναι απαράβατος όρος, στη βδελλοθεραπεία είναι μάλλον περιττή. Στα εξειδικευμένα κέντρα που εξασκούν Ιρουδοθεραπεία δεν συνηθίζεται η χρήση αποστειρωμένων υλικών, καθώς η ίδια η βδέλλα θεραπεύει και αποστειρώνει την πληγή και επομένως δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης τις επόμενες ώρες. Αυτή η διαδικασία έχει εφαρμοστεί σε χιλιάδες ασθενείς. Στην αντίθετη περίπτωση, κάθε γιατρός επιμένει πάντα στην εφαρμογή αποστειρωμένων υλικών, που έρχονται σε άμεση επαφή με την πληγή, πράγμα απόλυτα δικαιολογημένο. Ενώ περιμένετε να πέσει και η τελευταία, θα πρέπει να παρατηρείτε τις γάζες επάνω στις πληγές. Μερικές φορές συμβαίνει κάποιες από αυτές να γεμίσουν αίμα και αυτό να αρχίσει να τρέχει επάνω στο δέρμα του ασθενούς. Τότε θα πρέπει να σφουγγίσετε το αίμα και να αντικαταστήσετε τη γάζα με μια νέα. Έτσι, ελέγχουμε και φροντίζουμε όλες τις πληγές από τις βδέλλες που έχουν ήδη πέσει, μέχρι και την τελευταία. Μπορείτε μετά να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα της τελικής φροντίδας της πληγής.

Όσον αφορά στα κατάλληλα υλικά για αυτό το τελικό στάδιο της εφαρμογής πρέπει να γνωρίζετε τα εξής. Ο λευκοπλάστης αφήνει κολλώδη υπολείμματα, που είναι δύσκολο να αφαιρεθούν από το δέρμα. Όταν, λοιπόν, επαναλαμβάνεται η θεραπεία δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, παραμένουν στο δέρμα μεγάλες ποσότητες κόλλας. Για αυτό το λόγο προτείνω τη χρήση ελαστικών επιδέσμων από γάζα, επιδέσεις γάζας για τα πόδια, τα χέρια και το κεφάλι. Κόψτε έναν επίδεσμο από γάζα αρκετά μακρύ, τεντώστε τον και τυλίξτε την πρώτη στρώση του υλικού που ήδη εφαρμόσατε. Την επόμενη ημέρα της εφαρμογής, μετά την αφαίρεση των υλικών επίδεσης, η πληγή θα πρέπει να έχει ήδη επουλωθεί. Θεωρώ απαραίτητο να υπενθυμίσω ότι δεν μπορείτε πάντα να περιμένετε για την επανεπίδεση της πληγής την επόμενη ημέρα. Αν οι επίδεσμοι έχουν μουσκέψει με αίμα που είναι μαζεμένο κάτω από την ταινία, ασφαλώς είναι απαραίτητο να κάνετε μια επίδεση νωρίτερα. Αν προτίθεστε να εφαρμόσετε μόνος τη θεραπεία κατά τις υποδείξεις του θεραπευτή, χρειάζεται να καθοδηγηθείτε πώς να χρησιμοποιήσετε τα υλικά επίδεσης, από πού να τα προμηθευτείτε και πώς να λειτουργήσετε στη διάρκεια της επίδεσης της πληγής. Όταν η 24ωρη προθεσμία από τη στιγμή της εφαρμογής της ιατρικής βδέλλας λήξει και διαπιστώσουμε το σχηματισμό κρούστας πάνω στη δεμένη πληγή, θα την αφαιρέσουμε και θα ξεπλύνουμε την περιοχή με άφθονο νερό και μία καθαρή πετσέτα. Αν η κρούστα βρίσκεται σε σημείο που δεν έρχεται σε επαφή με ύφασμα, μπορεί κανείς να την αφήσετε εκτεθειμένη στον αέρα. Συμβαίνει, επίσης, πολύ συχνά η πληγή να κολλάει με τη γάζα κατά τη θεραπευτική διαδικασία. Αν επιχειρήσει κανείς να αφαιρέσει μια τέτοια γάζα, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να αποσχιστεί η γάζα μαζί με την κρούστα και η πληγή να ξανανοίξει και να αιμορραγεί για αρκετές ώρες. Για να αποφευχθεί αυτή η επιπλοκή, θα πρέπει κανείς να βρέξει τη γάζα, καλύτερα στο μπάνιο, όπου μπορεί να περιμένει για κάποιο χρόνο μέχρι να μουσκέψει με νερό και να πέσει. Μία τέτοια μουσκεμένη γάζα μπορεί να αφαιρεθεί άμεσα ή να τραβηχτεί από την πληγή. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να αποφευχθεί η χαλάρωση του ιστού. Αν και αυτή η διαδικασία μπορεί να προξενεί κάποια αιμορραγία, η περισσότερη κρούστα μένει ακόμα επάνω στην πληγή και έτσι η πληγή θεραπεύεται συντομότερα από το να αποσπαστεί αμέσως.

Τελικά θα έπρεπε κανείς να αναλογιστεί μερικά προκύπτοντα προβλήματα. Το πρώτο κοινό πρόβλημα εμφανίζεται, όταν η ιατρική βδέλλα που εφαρμόζεται κοιμάται ή μένει ακίνητη. Μετά από μισή ώρα μπορεί να βρείτε ανάμεσα στις ενεργές βδέλλες μια που είναι παθητική, σαν να κοιμάται. Μπορεί αυτή να κόλλησε και να μη γαντζώθηκε, ή κόλλησε και γαντζώθηκε, αλλά δεν θέλει να πιει. Μπορείτε να την απομακρύνετε χρησιμοποιώντας λίγο οινόπνευμα ή μπορείτε να πιέσετε με το δάχτυλο σας το κεφάλι της βδέλλας, αφού προηγουμένως το έχετε βρέξει σε αλκοολούχο ή άλλου τύπου οινόπνευμα και αυτή θα πέσει εύκολα. Στη θέση της μπορούμε να τοποθετήσουμε μια άλλη βδέλλα, αλλιώς αυτό το μέρος συνιστάται να καθαριστεί με μια γάζα και να αφεθεί όπως είναι. Ένα άλλο πιθανό πρόβλημα είναι η εφαρμογή των βδελλών στη φλέβα, όταν προκύπτει μια βδέλλα να πιει γρήγορα και να πέσει, με αποτέλεσμα να εκρέει πολύ αίμα από την πληγή που είναι δύσκολο να σταματήσει. Σε αυτή τη περίπτωση χρειάζεται να κάνουμε ένα σφιχτό επίθεμα με έναν ελαστικό επίδεσμο. Θα πρέπει κανείς να χρησιμοποιήσει λίγες γάζες που εφαρμόζονται στην πληγή και να επιδέσει με ασφάλεια τις ταινίες.

Μετά από την εφαρμογή της ιατρικής βδέλλας, ο ασθενής θα πρέπει να μείνει ήρεμος για περίπου 24 ώρες, να μην εκτελέσει καμία φυσική δραστηριότητα, ούτε να μείνει μόνος. Η παρουσία ενός άλλου ανθρώπου είναι απαραίτητη, για να αποφευχθεί η αμέλεια απέναντι σε οποιαδήποτε επιπλοκή. Περιπτώσεις επιδείνωσης της κατάστασης του ασθενούς μετά τη βδελλοθεραπεία είναι εξαιρετικά σπάνιες, ωστόσο η υπευθυνότητα μας, μας υποχρεώνει να προβλέπουμε και να διασφαλίζουμε ότι ο ασθενής θα βρίσκεται σε ένα γαλήνιο περιβάλλον και υπό την ασφαλή παρακολούθηση ενός οικείου του προσώπου.

Αυτή είναι μια κοινή και συχνή ερώτηση, με την οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας θεραπευτής. Πρώτα από όλα, είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι η ιατρική βδέλλα που πρόκειται να γονιμοποιηθεί δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά για θεραπεία ασθενών. Πριν τη θεραπεία είναι απαραίτητο να περάσει αυστηρό επιστημονικό έλεγχο, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι είναι καθαρή, χωρίς την παρουσία επιβλαβών βακτηρίων και ιών. Οι βδέλλες πρέπει να είναι ώριμες. Ηλικία ωρίμανσης, θεωρείται αυτή των 18 έως 24 μηνών. Επιπλέον, είναι απαραίτητο οι συνθήκες, να πληρούν τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την παραγωγή τους, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται να ελέγχεται η θερμοκρασία του περιβάλλοντος και του νερού, σε συνδυασμό με τον καθαρό αέρα. Είναι επίσης απαραίτητο να συνυπολογίζονται και άλλοι παράγοντες που αντικαθιστούν τις φυσικές συνθήκες και επιβάλλουν τη διατήρησή τους σε τεχνητές συνθήκες. Ωστόσο, για όποιον το επιθυμεί υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας και συντήρησης ενός φυσικού ενυδρείου σε ανοιχτό περιβάλλον, όπου εκεί μπορούν να αναπαράγονται φυσικά. Οι ώριμες βδέλλες είναι δυνατόν να γονιμοποιηθούν σε τεχνητές συνθήκες. Οι βδέλλες είναι ερμαφρόδιτες (έχει γενετικά όργανα και των δύο φύλων) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γονιμοποιεί τον εαυτό της. Ερχόμενη σε επαφή με άλλη βδέλλα, γονιμοποιεί το σύντροφο της και αυτός με τη σειρά του γονιμοποιεί εκείνη. Στη διάρκεια της συνουσίας μπορούν να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο ρόλο, όπου η μία είναι αρσενική και η άλλη θηλυκή. Αργότερα μπορούν και να αλλάξουν αυτούς τους ρόλους. Έχουμε σχεδόν 100% εγγύηση ότι όλες οι βδέλλες γονιμοποιούνται. Μετά τη γονιμοποίηση είναι απαραίτητο να υπολογίσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να αφήσουν οι βδέλλες τα αυγά τους απ’ όπου θα εκκολαφθούν αργότερα οι μικρές ιατρικές βδέλλες. Οι βδέλλες στην τεχνητή καλλιέργεια θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά, ώστε να λαμβάνονται δείγματα για κτηνιατρικό έλεγχο. Είναι επίσης αναγκαίο να βεβαιώνεται ότι οι βδέλλες τρέφονται μόνο με αποστειρωμένο αίμα, που προμηθεύεται ο καλλιεργητής από ειδικευμένους προμηθευτές. Θα περάσει περίπου ένας χρόνος από τη στιγμή της εκκόλαψης μέχρι να είναι έτοιμη η βδέλλα, για να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία και αυτό είναι πραγματικά μια μακρόχρονη και περίπλοκη εργασία. Οι ιατρικές βδέλλες εκτρέφονται υπό τον έλεγχο ειδικών σε βιολογικά εργαστήρια. Η βδέλλα μεγαλώνει από 3 έως 5 εκατοστά και απορροφά περίπου 16 μιλιλίτρα αίματος, αφήνοντας στο δέρμα του αρρώστου ένα πολύ μικρό ίχνος.

Σήμερα έχουν ερευνηθεί γύρω στα 150 ένζυμα που εκκρίνονται από τις θεραπευτικές βδέλλες. Όλα είναι μοναδικά στο είδος τους και μπορούν να παραχθούν μόνο από ζωντανή βδέλλα. Σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκαν στις βδελλικές εκκρίσεις νέες ουσίες, όπως οι εγλίνες, η λιδάζη, η υαλουρoνιδάζη . Οι εγλίνες σταθεροποιούν την ανοσοποιητική αντίδραση του οργανισμού και ελαχιστοποιούν τις φλογώσεις και τη δημιουργία πύου. Η υαλουρoνιδάζη, η οποία στη φύση βρίσκεται και στα δηλητήρια των φιδιών και των αραχνών, διευκολύνει τη διείσδυση στον οργανισμό ωφέλιμων ουσιών και συμβάλλει στην απορρόφηση και εξάλειψη των ιχνών των ραφών και άλλων πληγών. Η λιδάζη διαλύει το λίπος. Όλες αυτές οι ουσίες ασκούν ευεργετική επίδραση στα τοιχώματα των αγγείων και βελτιώνουν τη κυκλοφορία του αίματος, με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται ρυτίδες, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, ακόμη και το χαλαρό δέρμα στο λαιμό και τα μπράτσα. Με τη βοήθεια της Ιρουδοθεραπείας, θεραπεύονται πλέον οι κιρσοί, αντιμετωπίζονται καρδιακές παθήσεις, ελέγχεται ακόμη και η παχυσαρκία, γιατί υπό την επίδραση της λιδάζης συντελείται ανακατανομή των υγρών, βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος στα προβληματικά μέρη, επανεκκινεί την διαδικασία του μεταβολισμού και μειώνεται το βάρος.

Αυτή η θεραπεία μειώνει την ενδοφθάλμια πίεση, ανακουφίζει τον πόνο και οξύνει την όραση. Πραγματοποιείται στην περιοχή του οφθαλμού αλλά όχι πάνω στον βολβό αλλά στο κάτω βλέφαρο από την μεριά της βλεννογόνου δηλαδή από τη μέσα μεριά του βλεφάρου. Χρειάζεται να υπάρχει μεγάλη εμπειρία από τον θεραπευτή που εφαρμόζει αυτού του είδους την τεχνική, διότι εγκυμονεί κίνδυνος υποσφάγματος

Πολύ σπάνια αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις όπου ασθενής αναπτύσσει αλλεργία μετά από τη χρήση ιατρικών βδελλών. Μια αλλεργική αντίδραση επί της ουσίας είναι μια αντίδραση σύγχυσης στο σώμα, αφού το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμά ουσίες, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι αυτές που αποτελούν απειλή για το σώμα. Αυτές οι ουσίες ονομάζονται κοινώς αλλεργιογόνα. Μια αλλεργική αντίδραση στην Ιρουδοθεραπεία συνήθως προκαλείται από τη δράση εκείνων των ουσιών που περιέχονται στο σάλιο τους και παράγονται όταν η βδέλλα δαγκώνει το δέρμα. Μια αλλεργική αντίδραση μπορεί να εμφανιστεί σε διαφορετικά επίπεδα. Μπορεί κανείς να την αναγνωρίσει δύσκολα, εντοπίζοντας ανεπαίσθητες αντιδράσεις, όπως ελαφρά ερυθρότητα (κοκκινίλα), κνησμός (φαγούρα) στο σημείο εφαρμογής ή συμπτώματα επιβάρυνσης της υγείας όπως ναυτία, ζαλάδα, πυρετός, υπερέκκριση σάλιου και άλλα. Σε μερικές περιπτώσεις, τέτοιου είδους αντιδράσεις μπορούν να οδηγήσουν και σε αναφυλακτικό σοκ. Η επαγγελματική βιβλιογραφία το περιγράφει ως μια περίπτωση στις δέκα χιλιάδες. Το αναφυλακτικό σοκ είναι επίφοβο. Είναι μια σκληρή και επιταχυνόμενη αλλεργική αντίδραση. Οι κύριες επιπλοκές περιλαμβάνουν και τον αιφνίδιο θάνατο, που προκαλείται από διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος ή της αναπνοής. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των πρακτικών Ιρουδοθεραπευτών δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ μια τόσο σοβαρή αλλεργική αντίδραση σε κάποιον ασθενή, αυτό το φαινόμενο μπορεί πράγματι να προκύψει. Έχοντας ήδη αντιμετωπίσει μια παρόμοια εμπειρία, θεωρώ σκόπιμο να επιστήσω την προσοχή σας στις πρώτες βοήθειες και να σας προετοιμάσω για κάτι ανάλογο. Είναι σημαντικό να κατέχετε τις βασικές αρχές των πρώτων βοηθειών, πριν αποφασίσετε να ξεκινήσετε την θεραπεία.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι ιατρικές βδέλλες καλλιεργούνται σε ειδικευμένες φάρμες. Οι άγριες βδέλλες είναι δύσκολο να βρεθούν στη φύση και για αυτό προστατεύονται από το νόμο. Οι βδέλλες που μπορούν να αγοραστούν για προσωπική χρήση, προσφέρονται έτοιμες για εφαρμογή και δεν είναι κατάλληλες για πολλαπλασιασμό και αναπαραγωγή. Επιπλέον, οι βδέλλες που χρησιμοποιούνται για θεραπεία είναι πολύ νέες. Για να τις αναπαράξουμε σε οικιακό βδελλοκαλλιεργητήριο, χρειάζεται να αφιερώσουμε πολύ χρόνο και να τις ταΐζουμε με πιστοποιημένο αίμα, πράγμα που δημιουργεί πολλές μάλλον ανυπέρβλητες δυσκολίες. Στο παρόν εγχειρίδιο δεν θα επεκταθούμε λοιπόν στους όρους και την τεχνική ιδιωτικής καλλιέργειας της ιατρικής βδέλλας, αλλά θα επικεντρωθούμε στην φροντίδα και την εφαρμογή της. Αφού αγοράσετε ιατρικές βδέλλες, τις οποίες θα παραγγείλετε και θα παραλάβετε σε δοχεία ή ενυδατωμένα πουγκιά, θα πρέπει να προετοιμάσετε μια ημέρα πριν, ένα δοχείο με το νερό που θα τις φιλοξενήσει. Το καταλληλότερο νερό για τις βδέλλες είναι το κοινό πόσιμο νερό από τη βρύση. Γεμίστε ένα δοχείο και αφήστε το για 24 ώρες. Ορισμένοι αποπειράθηκαν να χρησιμοποιήσουν νερό από πηγάδι ή νερό ποταμίσιο. Ωστόσο, η εμπειρία μας δείχνει ότι τέτοιες προσπάθειες έχουν αμφίβολο τέλος. Υπήρξε περίπτωση που κάποιος χρησιμοποίησε νερό από τη φύση και όλες οι βδέλλες πέθαναν από αυτό. Η παγκόσμια εμπειρία και η βιβλιογραφία συνιστά, λοιπόν, τη χρήση νερού από τη βρύση. Το καταλληλότερο δοχείο είναι ένα γυάλινο με πλατύ λαιμό, ευρύ στόμιο, ώστε να χωράει το χέρι σας και καπάκι, ώστε να σφραγίζεται ερμητικά. Ένα πλατύ στόμιο είναι απαραίτητο για την εύκολη χρήση, είτε για να βγάζετε τις βδέλλες είτε για τον απαραίτητο καθαρισμό του δοχείου. Το γυαλί είναι διαφανές υλικό που επιτρέπει την παρατήρηση των βδελλών που περιέχει. Σε ένα γυάλινο δοχείο τριών λίτρων μπορούν να αποθηκευτούν 50 έως 100 βδέλλες. Ωστόσο, 100 βδέλλες είναι πολλές οπότε είναι καλύτερα να αποθηκεύονται μέχρι 50. Αφού πάρετε τις βδέλλες θα πρέπει να τις φροντίσετε κατάλληλα. Βάλτε τις στο γυάλινο δοχείο και προσθέστε το νερό που προετοιμάσατε. Μπορείτε επίσης να βάλετε πρώτα το νερό και μετά τις βδέλλες. Οι βδέλλες δεν χρειάζονται οξυγόνο και γι αυτό δεν χρειάζεται να σκεπάζετε το δοχείο με χαρτί, ύφασμα, γάζα ή ό,τι άλλο, όπως προτείνεται συχνά σε διαδικτυακές πηγές. Κλείστε απλώς ερμητικά το δοχείο με το καπάκι, ώστε να είστε βέβαιοι ότι οι βδέλλες δεν θα διαφύγουν.

Είναι διακριβωμένο ότι πολλοί τύποι φαρμάκων μπορούν σκόπιμα και υπό όρους να αντικατασταθούν με ιατρικές βδέλλες, καθώς το σάλιο της βδέλλας περιέχει περισσότερα από 100 βιολογικά ενεργές ουσίες, που, όταν εφαρμοστούν, επηρεάζουν δραστικά το ανθρώπινο σώμα και χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες. Ωστόσο, δεν θα επεκταθούμε σ΄ αυτό το ζήτημα, αλλά θα υπογραμμίσουμε ό,τι μπορεί να γίνει απτό και αντιληπτό και από την κοινή εμπειρία: τύποι φαρμάκων που σχετίζονται με παθολογίες του κυκλοφορικού συστήματος και επηρεάζουν το αίμα και τους θρόμβους του, είναι πιθανόν να αντικατασταθούν προσωρινά με ιατρικές βδέλλες αλλά επίσης και μακροπρόθεσμα αν παρουσιαστεί μια τέτοια απαρέγκλιτη ανάγκη.

Όπως ακριβώς έχουμε φάρμακα που περιέχουν 25mg, 50mg και 100mg μιας συγκεκριμένης ουσίας, αντίστοιχα είναι δυνατό να επιλέξουμε το μέγεθος της βδέλλας που θα εφαρμόσουμε επάνω στην περιοχή. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα χρησιμοποιήσουμε ιατρικές βδέλλες βάρους 0.5 ως 1.5 γραμμάρια. Για την πλειοψηφία των ασθενών, το ιδανικό μέγεθος των ιατρικών βδελλών είναι 1 γραμμάριο, οι γνωστές ως οι μικρότερες μεσαίου μεγέθους βδέλλες. Βασικό κριτήριο επιλογής του μεγέθους της βδέλλας είναι ο χρόνος ανάπλασης της επιδερμίδας μετά την εφαρμογή της βδέλλας, που συνήθως δεν διαρκεί παραπάνω από 24 ώρες. Αν η επιδερμίδα του προσώπου, για παράδειγμα, αναπλάθεται αργά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μικρότερες βδέλλες. Με την τακτική χρήση, το αποτέλεσμα θα έρθει βαθμιδωτά. Μπορεί σε λίγες ημέρες ή λίγες εβδομάδες, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με μια φαρμακευτική αγωγή. Χρειάζεται να είστε υπομονετικοί, δεδομένου ότι ο ασθενής χάνει μια μικρή ποσότητα αίματος κάθε ημέρα και να θυμάστε ότι η ιρουδοθεραπεία σε σύγκριση με τη φαρμακευτική είναι μια πιο σταθερή θεραπευτική μέθοδος.

Από την προοπτική της παραδοσιακής κατανόησης, αναφερόμαστε στη δυνατότητα που μπορεί να εγγυηθεί η χρήση ιατρικής βδέλλας για τη σωτηρία της ανθρώπινης ζωής, τη διατήρησή της εμποδίζοντας τον φυσικό θάνατο. Ακόμα και στον 20ου αιώνα, οι διασώστες της Σοβιετικής Ένωσης διέθεταν πάντα ιατρικές βδέλλες μέσα στο όχημα έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν οξύτατα περιστατικά εμφράγματος ή καρδιακής προσβολής. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η εφαρμογή της ιατρικής βδέλλας ακολουθείται από διάφορες επιστημονικά τεκμηριωμένες διαδικασίες, ικανές να επηρεάσουν ποικίλες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος. Όταν το αίμα χάνεται, το βάρος στην καρδιά ενός ανθρώπου μειώνεται και ταυτόχρονα η ποιότητα του αίματος αλλάζει και οι βδέλλες απελευθερώνουν μέσα στο σώμα συστατικά που επιπρόσθετα με το αραίωμα του αίματος διαλύουν άμεσα θρόμβους του αίματος και εμποδίζουν την θρόμβωσή του. Αφού πέσει η βδέλλα, παραμένει μια πληγή στο ανθρώπινο σώμα, μέσα από την οποία το αίμα μπορεί να εκρέει και στη συνέχεια μειώνεται ο αιματοκρίτης και η πίεση στην καρδιά. Η αιμορραγία αυτή διαρκεί σε μερικές περιπτώσεις και 48 ώρες αφού πέσει η βδέλλα. Αφαιρώντας αίμα, κόκκινα και λευκά κύτταρα από το ανθρώπινο σώμα, το ρευστό από το ενδοκυτταρικό περιβάλλον εκρέει στο υπόλοιπο κύκλωμα του αίματος αντικαθιστώντας το χαμένο πλάσμα και το ανθρώπινο σώμα προοδευτικά μορφοποιεί τα απαραίτητα κόκκινα και λευκά κύτταρα. Η αλλαγή της πίεσης αλλάζει πολλές διαδικασίες μέσα στο σώμα. Στο προηγούμενο κεφάλαιο έχουμε περιγράψει ένα μέγιστο σταθερό κεντρικό θεραπευτικό αποτέλεσμα που είναι κατάλληλο για πιο ελαφρές ή χρόνιες ασθένειες και στις οποίες δουλεύουμε τακτικά μόνο με μία βδέλλα. Σε οξείς ή απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, εφαρμόζουμε στον ασθενή περισσότερες βδέλλες ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, σε περίπτωση καρδιακής προσβολής, μπορούμε να εφαρμόσουμε 5 ως 9 ιατρικές βδέλλες στην περιοχή της καρδιάς (3 βδέλλες στο λακκάκι επάνω από το οστό του στήθους, 3 βδέλλες στο κέντρο περίπου του θώρακα, και 3 βδέλλες στην περιοχή της ζώνης κάτω από το οστό του στήθους). Όλες μπορούν να εφαρμοστούν την ίδια χρονική στιγμή και να καλυφθούν με ένα φλιτζάνι έτσι, ώστε να μην δραπετεύσουν και περιμένουμε έως ότου τρυπήσουν το δέρμα (εφαρμόζουμε τις βδέλλες στο στήθος, επειδή ο ασθενής θα ξαπλώσει έτσι, ώστε να αναρρώσει η πληγή ομαλά και να είναι εύκολο να επιδεθεί). Για οξείς ή μετά την καρδιακή προσβολή συνθήκες μπορούμε να εφαρμόσουμε τρεις βδέλλες, στην αρχή καθημερινά, και αργότερα κάθε δεύτερη ημέρα στην ίδια περιοχή. Όταν ο ασθενής αναρρώσει, μπορούμε να εφαρμόσουμε έναν αριθμό βδελλών κάθε ημέρα. Στο παρελθόν, έχουν καταγραφεί διάφορα περιστατικά, όπου με τη βοήθεια μιας μικρής ελεγχόμενης αιμορραγίας αποσοβήθηκε μια μεγαλύτερη και ανεξέλεγκτη. Για παράδειγμα, στην έντονη ρινορραγία συνήθιζαν να εφαρμόζουν αρκετές βδέλλες (4 - 5) στον ορθό, αποτρέποντας έτσι τη μεγάλη αιμορραγία. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί, αλλά είναι δυνατό να υποτεθεί ότι μόνο η άμεση σύνδεση του ορθού με την καρδιά κρύβει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια μεγάλη ποσότητα βδελλών (από 10 ως 20) και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα περισσότερες. Αλλά αυτό είναι ένα κεφάλαιο που υπερβαίνει τους στόχους αυτού του εγχειριδίου και δεν θα επεκταθούμε σε λεπτομέρειες. Επιγραμματικά, να επισημάνουμε ότι θεωρείται ασφαλές να χρησιμοποιείτε 15 έως 20 βδέλλες σε μια μεγάλη αναλογία ασθενών. Δύο τρόποι επιρροής στο ανθρώπινο σώμα περιγράφονται πιο πάνω. Ένας χρησιμοποιείται ως φάρμακο με ελάχιστη επιβάρυνση στον οργανισμό και ο άλλος χρησιμοποιείται ως μια τεχνική έκτακτης ανάγκης για άμεση, δραστική και σωτήρια επιρροή στο εσωτερικό περιβάλλον του ανθρώπινου σώματος.

Αφού έχουν πέσει όλες οι βδέλλες, θα αφαιρέσουμε όλες τις προσωρινές γάζες ή επιθέματα, για να κάνουμε την τελική επίδεση. Οι πληγές δεν θα αποστειρωθούν ή θα καθαριστούν, γιατί θα επιφέρουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η αποστείρωση των πληγών μπορεί να εμποδίσει το θεραπευτικό αποτέλεσμα που προκαλείται από το σάλιο της βδέλλας, που έχει εγχυθεί μέσα στην πληγή μετά το δάγκωμα και την απορρόφηση του αίματος. Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι με την πληγή για τις επόμενες 24 ώρες. Αν επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε αποστειρωμένα υλικά για την πρώτη στρώση, θα απλώσετε πρώτα μια αποστειρωμένη γάζα και μετά μια μη αποστειρωμένη αλλά με μεγαλύτερο πάχος. Μπορείτε να τις κόψετε ανάλογα με το μέγεθος της περιοχής που θα καλύψουν. Βάζετε το πρώτο στρώμα της γάζα και τη στερεώνετε. Για το σκοπό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα έμπλαστρο ή ελαστικός επίδεσμος και, όπως προσημειώθηκε, μια αυτοκόλλητη ταινία ως τελευταία στρώση. Η επίδεση της πληγής μετά από την εφαρμογή ιατρικών βδελλών χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά τη χρονική περίοδο, που η βδέλλα δεν πέφτει. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για μερική φροντίδα της πληγής, ο σκοπός της οποίας είναι να εμποδίσει τη ροή αίματος επάνω στο σώμα του ασθενούς. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάζες, για να φροντίσετε την πληγή. Αφού πέσει η βδέλλα, η πληγή δεν είναι ακόμα έτοιμη για την τελική επίδεση, καθώς πρώτα πρέπει να βάλετε τη βδέλλα στο προετοιμασμένο δοχείο και ακολούθως αντισηπτικό στην πληγή. Ο σκοπός δεν είναι να σταματήσετε την αιμορραγία, γιατί μετά την εφαρμογή της ιατρικής βδέλλας έχει τη δική της ειδική σημασία. Η γάζα, το μάλλινο και το βαμβακερό πανί θα απορροφήσουν το αίμα και θα εμποδίσουν τη ροή του επάνω στο δέρμα του ασθενή, ώστε να μη λερωθεί η γύρω περιοχή.

Η θεραπεία της πληγής εξαρτάται από το μέγεθος των βδελλών: όσο μικρότερη η βδέλλα, τόσο πιο σύντομη η θεραπεία. Καμία κρούστα δεν δημιουργείται μετά την εφαρμογή με βδέλλες βάρους μέχρι ενός γραμμαρίου. Από μεγαλύτερες βδέλλες μικρά υποδόρια εξογκώματα και αλλαγμένος χρωματισμός του δέρματος μπορεί να παραμείνουν σε ορισμένα σημεία για μικρό χρονικό διάστημα.

Οι ιατρικές βδέλλες είναι ένας ζωντανός οργανισμός και περιέχουν μια ποικιλία βακτηρίων που δεν είναι επιβλαβή για το ανθρώπινο σώμα, είτε το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ενισχυμένο είτε όχι. Στη χειρότερη περίπτωση, μετά τη θεραπεία παρατηρείται μικρό οίδημα, πυρετός, κνησμός ή αλλαγή στο χρωματισμό του δέρματος. Πρόκειται για φυσικές αμυντικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού μηχανισμού στις ξένες ουσίες. Τα συμπτώματα αυτά δεν θα έπρεπε να παρερμηνεύονται και να θεωρούνται ενδείξεις αλλεργίας στις βδέλλες. Είναι , άλλωστε, παροδικά και υποχωρούν σε λίγες ημέρες. Η ιστορία εκατομμυρίων εφαρμογών βδελλών στον σύγχρονο κόσμο και η αυξανόμενη δυναμική της μεθόδου αποδεικνύει ότι είναι απολύτως ασφαλές να τις χρησιμοποιούμε. Οι βδέλλες διανοίγουν το δέρμα, και μ’ αυτό τον τρόπο εκχέουν σάλιο μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Το μη ειδικό ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά αμέσως και πυροδοτεί την ανοσοποιητική αποκριτική αλυσίδα. Προοδευτικά, ωστόσο, με την τακτική εφαρμογή, αναπτύσσεται ένα ειδικό ανοσοποιητικό σύστημα και ο οργανισμός του ασθενούς προσαρμόζεται στο σάλιο της ιατρικής βδέλλας, που είναι παρόμοιο με την αρχή του εμβολιασμού. Έτσι, οι αντιδράσεις στην εφαρμογή της θεραπείας δεν θα επανεμφανιστούν. Αν ένα νέου τύπου βακτήριο εμφανιστεί στις βδέλλες, ενδεχομένως πυροδοτήσει ίδιες αντιδράσεις. Ωστόσο, άνθρωποι που χρησιμοποιούν ιατρικές βδέλλες τακτικά, συνηθίζουν προοδευτικά στα περισσότερα από τα βακτήριά τους. Όταν εφαρμόζονται στον ορθό και την γωνία του οστού του σαγονιού, συχνά μετά από αρκετές εφαρμογές, οι κόμποι της λέμφου μεγαλώνουν και αυτό μπορεί να είναι επώδυνο. Η μεγέθυνση των κόμπων της λέμφου εξαφανίζεται εντελώς σε λίγες ημέρες.

Φλεγμονώδεις αντιδράσεις Καρδιακές παθήσεις Ρευματικές παθήσεις Συμφορητικά συμπτώματα Ημικρανίες - Ζαλάδες Τενοντοελυτρίτιδα Τενοντίτιδα Φλεβίτιδα Φλεβικοί κιρσοί Εκφυλιστική αρθροπάθεια Αρθρίτιδα - Οστεοαρθρίτιδα Ρευματική αρθρίτιδα Ένταση μυών Τοξικότητα Θρόμβωση Εμβολές Τοπικοί πόνοι Γυναικεία στειρότητα Προστατίτιδα Στυτική δυσλειτουργία Ουρολοιμώξεις Αντρική υπογονιμότητα Οξεία νευρίτιδα ακουστικού νεύρου Οξεία ωτίτιδα Μέση ωτίτιδα Νευραλγία τριδύμου Ιγμορίτιδα Ρύθμιση μεταβολισμού Παχυσαρκία - Κυτταρίτιδα Λιποδιάλυση Κύστεις Φυσαλιδώδεις κύστεις Ινομοιώματα Ορμονικές διαταραχές Νευρικότητα - Αϋπνία Αποτοξίνωση Αιμορροϊδες Ψωρίαση Μετατραυματική αγωγή Ηπατικές διαταραχές Διαβήτης Πρόληψη εγκεφαλικών Ηπατίτιδα Κίρρωση Νεφρικές διαταραχές Καρδιακές παθήσεις Στεφανιαία Νόσος Καρδιακή Ανεπάρκεια Αρτηριακή Υπέρταση Αγγειακές Παθήσεις Αγγειακές Παθήσεις του εγκεφάλου Αγγειακές παθήσεις των άκρων Οξεία νευρίτιδα του ακουστικού νεύρου Θόρυβοι στο αυτί Οξεία ωτίτιδα Μέση ωτίτιδα Νευραλγία τριδύμου Ιγμορίτιδα Παραρρινολπίτιδα Παθήσεις του ήπατος Παθήσεις του στομάχου Παγκρεατίτιδα και Δωδεκαδάκτυλου Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσοι του εντέρου Σπαστικές ή ατονικές διαταραχές του εντέρου Παθήσεις του ορθού Φλεγμονώδεις νόσοι της μήτρας Σαλπιγγίτιδα Ορμονικές διαταραχές Μαστοπάθεια Παθήσεις Ουροποιητικού Κυστίτιδα Πυελονεφρίτιδα Προστατίτιδα Αδένωμα του Προστάτη Οξείες αναπνευστικές παθήσεις Χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις Χρόνια βρογχίτιδα Βρογχικό άσθμα Πνευμονία Παθήσεις περιφερειακού νευρικού συστήματος Παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος Σκλήρυνση κατά πλάκας Νευρολογικές κακώσεις Νευρώσεις Γλαύκωμα Φλεγμονώδεις παθήσεις του οφθαλμού Ψωρίαση Ατοπική δερματίτιδα Έκζεμα Χειρουργική αποκατάσταση Πρόληψη των θρομβώσεων Πρόληψη των μετεγχειρητικών διηθήσεων Αρθρίτιδες Νόσοι του Συνδετικού ιστού Αρθροπάθειες ΣΕΛ Σκληρόδερμα Ποδάγρα Στοματίτιδα Χειλίτιδα Ουλίτιδα - Τερηδόνα Περιοδοντίτιδα - Πυόρροια Κλιμακτήριος Υπερθυρεοειδισμός Θυρεοειδίτιδα Παχυσαρκία

Ασθένειες που συνοδεύονται από αιμορραγικές διαταραχές Αναιμία Λευχαιμία Διαβρωτικά Ελκώδη τραύματα και όγκοι του γαστρεντερικού σωλήνα Οξεία εμπύρετη νόσος με ασαφή διάγνωση Βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα Ενεργή μορφή φυματίωσης Οξεία ψυχική διέγερση Μέθη Καχεξία Εγκυμοσύνη Μετεγχειρητικά σε χειρουργεία στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη 44 45